ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ
Πόντε μου αδάμαστε
και περήφανε Ακρίτα
που μες την αγκαλιά
της γλυκιάς πατρίδας
βρήκες καταφύγιο…
Αποικία που βίαια
σε ξερίζωσαν από χώματα Ιερά
- παράξενους τόπους
που δαμάστηκαν
από τη θέληση των
ανθρώπων για ζωή…
Συμπληγάδες πέτρες
που άνοιξαν τους ορίζοντες του μυαλού.
Αργοναύτες που
διψούσαν για το χρυσόμαλλο δέρας
μιας ζωής όλο
χαμόγελα και υποσχέσεις…
æ æ
Άφησες έξαφνα την
Τρυγόνα
που ανέμελα χόρευες μες το παρχάρι
Τα δυο Αετίσια
κεφάλια σου έστρεψαν κάτω το βλέμμα
να μην αντικρίσουν
το κόκκινο σ΄ ανατολή και δύση
που έρρεε χωρίς
σταματημό…
Ζώστηκες γύρω σου
τα παιδιά σου
περπάτησες
ατέλειωτες μέρες…
ο παγωμένος άνεμος
σου χαράκωνε τα μάγουλα
κάθε νύχτα
αλάφρωνες πικρά
αφήνοντας πίσω
κομμάτια της ψυχής σου
με βλέμμα αδειανό
κινούσες για νέα Πορεία …
æ æ
Θάλαττα θάλαττα των
Μυρίων !!
Τόσους αιώνες μετά
οι Μύριοι γύρισαν πίσω
στα αφιλόξενα βάθη
της Ανατολής
αποκαμωμένοι, με
πεθαμένες ψυχές
και άδεια χέρια οι
Μάνες
-κι Εσύ ακόμη
αναρωτιέσαι αν έγινε γενοκτονία-
æ æ
Πόντε μου αδάμαστε,
πονεμένε βαθιά
σε επανένωσαν με
την μητρόπολη· πόσο ψυχρό αυτό το
επαν…
Αναρωτιούνται γιατί
είσαι θλιμμένος
γιατί σε βασανίζει
η θύμηση της Σέρας
η Παναγία των
βράχων
η όμορφη πόλη
πλαγιασμένη στα κύματα του άξενου πόντου
-τόσο φιλόξενου για
σένα -
από μόνη αυτή ένα
Τραπέζι με γεύσεις ανάκατες, βαριές…
æ æ
Λες και γίνεται να’
ρθει η ευτυχία μονομιάς
Λες κι ο Λόγος έχει
τη δύναμη να ξανανιώσει το κορμί
να ενώσει μια Ζωή
που κόπηκε στα δύο
ένα δικέφαλο Αετίσιο μάτι που ξαποσταίνει στην
πατρίδα
με αγώνα και
υπομονή
αλλά χορεύει και
ονειρεύεται την αλησμόνητη Ανατολή !!
æ æ
Στίχοι
: Δέσποινα Καλπακίδου
φιλόλογος
6ο Γυμνάσιο Λάρισας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου